ยามเมื่อธงโบกพริ้วปลิวไสว
สบัดไปตามสายลมผสมเสียง
กลองระทึกกึกก้องส่งสำเนียง
ปลุกนักรบคู่เคียงพระธรรมา
ยามเมื่อธงโบกพริ้วปลิวไสว
สบัดไปในสายลมอันคมกล้า
แทบจะฉีกผืนธงให้โรยรา
ทุกทิศาร่วมแรงแกล้งผืนธง
ยามเมื่อธงโบกพริ้วปลิวไสว
กัดฟันไปรวมทัพไปไม่ไหลหลง
ด้วยมีเจตน์ปักพระศาสน์ให้มั่นคง
เดินตามธงเรื่อยไปไม่หลงเงา
ยามเมื่อธงโบกพริ้วปลิวไสว
นำจิตใจที่หม่นหมองให้หายเศร้า
เกิดกระแสฮึกเหิมในใจเรา
มุ่งสู้เป้าที่ตั้งไว้สุดสายธรรม
...........
ยามเมื่อธงโบกพริ้วปลิวไสว
หากถามใครเห็นเสาไหมคงนึกขำ
ทั้งเชิดชูคู่เคียงตระหง่านง้ำ
มุ่งค้นธรรมเรื่อยไปใต้เงาธง
วิ.๑๐ กย ๕๖
สุดยอดเลยค่ะอ่านกลอนแล้วอยากไปอยู่ในขบวนด้วยจังเลยค่ะ
ตอบลบสุดยอดเลยค่ะอ่านกลอนแล้วอยากไปอยู่ในขบวนด้วยจังเลยค่ะ
ตอบลบ