วันพฤหัสบดีที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

จดหมายจากหิ่งห้อย

ถึงมะนาว

หิ่งห้อยแม้ให้ความสว่างเพียงเท่าปลายเข็ม แต่ท่ามกลางใจอันมืด แม้แสงเพียงน้อยนิดอาจจะทำความสว่างที่ยิ่งใหญ่ให้เกิดขึ้นได้

ในฐานะที่เคยอยู่สำนักเดียวกัน แม้มันจะยาวนานมากแล้ว  และนายก็หนีออกจากสำนักไป แสวงหาเส้นทางชีวิตส่วนตัว แบบไม่เอาหมู่คณะ

ทีแรกเราก็นึกว่า คนมีความรู้ ขนาดนี้ ก็คงเป็นที่ต้องการของใครต่อใคร คงจะไปเจริญงอกงาม เป็นกำลังของพระศาสนาต่อไป

อยู่สำนักใหญ่ไม่ได้ แต่ถ้ามีอุดมการณ์ ที่จะทำโลกให้งดงาม  คนเดียวก็ทำไปได้

แต่เราก็เฝ้าดูชีวิตนายห่างๆ  นายก็หันหลังให้กับศาสนา  กลับตั้งใจทำลายอาจารย์  มีเหตุผลสวยหรู ดุจเดียวกับอัศวินที่จะทำลายล้างบ้านเมืองคนอื่น  ข้ออ้างเพื่อชำระพระศาสนาให้สะอาด

ฟังเผินๆก็ดี  แต่ดูการกระทำกลับเป็นการ อาฆาตแค้น ทำสิ่งที่เรียกว่าเนรคุณต่อเนื่องหลายปี

ความแค้นเผาใจจนไม่สามารถครองเพศบรรพชิตต่อไป  สึกหาลาเพศไปครองเรือน  ก็ไม่สำนึก ยังทำตัวเป็นเครื่องมือ ทำลายล้างครู ล้างสำนัก  ทำลายพระศาสนาด้วยบทความ การพูด หนังสือที่ทำให้เกิดความสับสนอย่างใหญ่หลวง  ยุยง ยุแหย่ ฯลฯ

หยุดเถอะ  มะนาว

หยุดก่อนที่กรรมจะสนอง
หยุดก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายจะออกจากร่าง

หลวงพ่อก็ไม่แข็งแรง
นายทำอะไรไว้ก็รู้แก่ใจ

ตอนนี้มากราบขอขมาท่านซะ  กรรมหนักจะได้เบาลงบ้าง
อย่าจองเวรจองกรรมกันเลย  ร่วมสร้างความดีไปกันดีกว่า

สังสารวัฏที่ยาวไกล  จะได้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน

คิดซะบ้างนะ มะนาว

วิ. 10/11/59

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น